Θηλώματα

Το θηλώδες είναι μια βλάβη του δέρματος και των βλεννογόνων που προκαλούνται από τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος.

Παθογόνο - ιοί του γένους Papilloma virus. Περισσότερες από 60 παραλλαγές της είναι σήμερα γνωστές, 32 αναγνωρίζονται ότι προκαλούν την ασθένεια.

Οδοί μετάδοσης - επαφή (λόγω μικροτραύματος του δέρματος), γεννητικά, περιγεννητικά (κατά τη γέννηση).

εκδηλώσεις θηλωμάτων

• Τα θηλώματα του δέρματος (κονδυλώματα).
  Τις περισσότερες φορές στα χέρια, λιγότερο συχνά σε άλλα μέρη του σώματος. Οι εντοπισμένες βλάβες είναι συχνές σε παιδιά και εφήβους. Σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, οι βλάβες των κονδυλωμάτων μπορεί να είναι ευρέως διαδεδομένες. Η περίοδος επώασης είναι 1-6 μήνες. Η μέγιστη περιεκτικότητα σε ιούς στους προσβεβλημένους ιστούς καταγράφεται 6 μήνες μετά τη μόλυνση.
• Χυμώδη (απλά) θηλώματα.
  Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος (HPV). Αυτό το σχήμα εκδηλώνεται σε σκληρές προσκρούσεις με τραχιά επιφάνεια διαμέτρου 1 mm ή περισσότερο, που τείνουν να συντήκονται. Τα χυλώδη θηλώματα καλύπτουν συχνά μια μεγάλη περιοχή. Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε, αλλά στα παιδιά βρίσκονται πιο συχνά στο πίσω μέρος των παλάμων των χεριών και των δακτύλων - στα γόνατα. Ένα μόνο θηλώματα μπορεί να υπάρχει πρακτικά αμετάβλητο για αρκετούς μήνες ή και χρόνια, αλλά η διαδικασία μπορεί επίσης να εξαπλωθεί γρήγορα. Υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις εκφυλισμού θηλώματος σε όγκο. Οι καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας συμβάλλουν στην εξάπλωση της διαδικασίας.
• Πελματικά θηλώματα.
  Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι HPV-1 (βαθιά μορφή), HPV-2 (μωσαϊκά κονδυλώματα) και HPV-4 (μικρότερες βλάβες). Η διαδικασία ξεκινά με την εμφάνιση ενός μικρού, λαμπερού χτυπήματος, που παίρνει τα χαρακτηριστικά ενός τυπικού θηλώματος, που περιβάλλεται από ένα προεξέχον άκρο. Μερικές φορές εμφανίζονται πολλές κόρες γύρω από ένα θηλώματα που μοιάζουν με φυσαλίδες - μωσαϊκά κονδυλώματα.
  Τα πελματικά θηλώματα μπορεί να είναι επώδυνα και να δυσκολεύουν το περπάτημα. Η διάρκεια της ύπαρξής τους είναι διαφορετική. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε παιδιά, είναι δυνατή η αυθόρμητη εξαφάνιση οποιουδήποτε αριθμού θηλωμάτων. Αυτή η μορφή της νόσου συχνά εκλαμβάνεται ως κάλοι, οι οποίοι εμφανίζονται σε σημεία πίεσης στα δάχτυλα ή μεταξύ των δακτύλων. Σε αντίθεση με τα θηλώματα, τα καλαμπόκια έχουν λεία επιφάνεια με μοτίβο δέρματος.
• Επίπεδα θηλώματα.
  Το παθογόνο είναι HPV-3 και HPV-10. Αντιπροσωπεύονται από ομαλές προσκρούσεις στο χρώμα του φυσιολογικού δέρματος (ανοιχτό κίτρινο ή ελαφρώς χρωματισμένο). Μπορούν να είναι στρογγυλά ή πολυγωνικά. Η εμφάνιση επίπεδων θηλωμάτων, κυρίως στα παιδιά, συνήθως συνοδεύεται από κνησμό, φλεγμονή της πληγείσας περιοχής, ερυθρότητα και πόνο.
• Φιλοειδή θηλώματα.
  Είναι πιο συχνές στις μασχάλες, στη βουβωνική χώρα, στο λαιμό και γύρω από τα μάτια στο 50% του πληθυσμού άνω των 50 ετών. Η διαδικασία ξεκινά με την εμφάνιση μικρών κιτρινωπών ή ελαφρώς χρωματισμένων κώνων, οι οποίοι στη συνέχεια μεγεθύνονται και μετατρέπονται σε επιμήκεις πυκνούς ελαστικούς σχηματισμούς, μεγέθους έως 5 έως 6 mm. Σε μέρη με πιθανό τραύμα, τα θηλώματα μπορεί να φλεγμονή. Η αυθόρμητη εξαφάνισή τους δεν συμβαίνει.
• Τοπική επιθηλιακή υπερπλασία (νόσος του Beck).
  Τα παθογόνα είναι οι ανθρώπινοι ιοί θηλώματος 13 και 32. Η ασθένεια περιγράφηκε για πρώτη φορά στους Ινδούς. Παρατηρήθηκε στις βλεννογόνες μεμβράνες του στόματος, της γλώσσας και των χειλιών με τη μορφή μικρών συντήξεων θηλωμάτων.
• Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.
  Οι αιτιολογικοί παράγοντες των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων είναι ανθρώπινοι ιοί θηλώματος με χαμηλό (6, 11), μεσαίο (31, 33, 35) και υψηλό (16, 18) ογκολογικό κίνδυνο. Οι ιοί μεταδίδονται σεξουαλικά. Η περίοδος επώασης κυμαίνεται από αρκετές εβδομάδες έως μήνες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι βλάβες είναι ελάχιστες και συχνά παραμένουν απαρατήρητες. Τα μολυσμένα κύτταρα είναι επιρρεπή σε κακοήθη εκφυλισμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, υπάρχει μια μακρά και διαδεδομένη διαδικασία που σχετίζεται με καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας.
  Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας διαγιγνώσκεται συνήθως σε γυναίκες με κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, παρά την ηλικία του ασθενούς, το ιικό γονιδίωμα ανιχνεύεται με υβριδοποίηση DNA. Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι ο HPV-18.
• Νεανική θηλωμάτωση του λάρυγγα.
  Τα παθογόνα είναι HPV-6 και HPV-11. Σπάνια είναι εγγεγραμμένα. Τις περισσότερες φορές, η θηλωμάτωση εντοπίζεται σε παιδιά κάτω των 5 ετών που έχουν μολυνθεί στο κανάλι γέννησης της μητέρας. Παρατηρείται η εμφάνιση χαρακτηριστικών αυξήσεων στα φωνητικά κορδόνια, γεγονός που οδηγεί σε δυσκολίες στην ομιλία και σε μειωμένη κυκλοφορία του αέρα στην άνω αναπνευστική οδό.

Θεραπεία των θηλωμάτων

Τα ίδια συμπτώματα μπορεί να είναι σημάδια διαφορετικών ασθενειών και η ασθένεια ενδέχεται να μην προχωρήσει σύμφωνα με το βιβλίο. Μην προσπαθήσετε να θεραπεύσετε τον εαυτό σας - ρωτήστε το γιατρό σας.

Προς το παρόν δεν υπάρχει ομοιόμορφο διεθνές πρότυπο για τη θεραπεία των θηλωμάτων. Οι επίσημες οδηγίες θεραπείας μέχρι στιγμής περιέχουν

• κυτταροστατικά (αντινεοπλαστικά),
• cryolaser,
• Ηλεκτρική καταστροφή.

Ωστόσο, δεν είναι πάντα αποτελεσματικές και σχετίζονται με υποτροπές.

Άλλες θεραπείες για θηλώματα:

• Για δερματικά και χυδαία (απλά) θηλώματα - χειρουργική αφαίρεση (κρυοαφαίρεση, αφαίρεση λέιζερ σε συνδυασμό με διόρθωση ανοσίας).
• Για κρυοαποδόμηση, λέιζερ και / ή διαθερμοπηξία.
• Τα θηλώματα μωσαϊκών είναι τα πιο δύσκολα στη θεραπεία. Όταν εξαφανίζονται, ειδικά σε παιδιά, παρατηρούνται σημεία φλεγμονής.
• Για επίπεδα σχήματα - κρυοθεραπεία με διόρθωση ανοσίας.
• Για νηματοδιαθερμοπηξία.
• Για τοπική επιθηλιακή υπερπλασία, κρυοθεραπεία με διόρθωση ανοσίας.
• Για δυσπλασία του δέρματος των κονδυλωμάτων, κρυοθεραπεία ή διαθερμοπηξία με επακόλουθη διόρθωση της ανοσίας.
• Για κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων - απομάκρυνση των κονδυλωμάτων με κρυοθεραπεία, αφαίρεση λέιζερ ή διαθερμοπηξία και υποχρεωτική διόρθωση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η αντιμετώπιση των θηλωμάτων των γεννητικών οργάνων μπορεί να είναι δύσκολη με άλλες λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων (χλαμύδια, βακτηριακή κολπίτιδα, έρπης, λοίμωξη από CMV κ. λπ. ). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η θεραπεία πραγματοποιείται παράλληλα.